Wednesday, April 30, 2014

ஒய் பழம்நீஅப்பன் ஈஸ் காட்

Plum Niyappa @nom_d_plum

It is not that important for me to write this, but, well, I have a few minutes to jot this down, and you, presumably, going by your brave click a few seconds ago, have a few minutes to read so why not?
It seems like the old chestnut of Composing vs Music direction has been discovered for just about the 297356785th time in History.
In the context of Tamil Film Music, this has been sufficiently addressed by professional musicians and amateurs far more qualified than I am about 15-16 years ago in what was then an excellent forum of high quality for discussions on tamil film music - tfmpage.com.
What I will be regurgitating in the following paragraphs is a diluted extract of those discussions such as still remain in my memory.

The facebook post I refer to adequately defines a composer's job and an arranger's job, while claiming that only IR and ARR, among Tamil Film music-directors, can be called composers.
This is a disputable claim, with your opinion depending on how you view the definition of the terms.
Wiki can give you a rough idea of the terms but I'll stick to my instinctive understanding from the discussions I referred to.

In the complete process of creation of a song or a musical piece, a creator creates the tune, arranges it, orchestrate or gets it done or gets it done and does the instrumentation or gets it done. There is a lot of overlap between the jobs that a person doing the latter 3 jobs, and you wont get a uniform mutually exclusive definition of those terms. The term instrumentation may not be separately needed at all depending on the definitions you take.

Sufficient to say orchestration is the process of writing music for an orchestra. In Film music context, it is a practice for a lot of Music-Directors to engage an orchestrator even outside the context of IFM. This definition clearly means a MD like MSV clearly is not in the reckoning to do this job as he doesn't write music for an orchestra. That is, presumably, the job that the likes of Joseph Krishna and Henry Daniel performed for him. We'll come back to this

Arrangement, in simple terms, is the process of adding meat to a composition. In western contexts, they say that an arranger can either create fresh arrangements for an original piece or adapt a previous composition to a particular new style. For example, the Birmingham orchestra adapting Rahman songs to a WCM style. This should give you a clue that the original Rahman song that was adapted had a different style of arrangement.
An arranger offers creative input is how I internalised it. So, a session musician giving inputs on to how the meat is added is, in fact, a co-composer.

It follows that having inputs into the arrangement essentially gives you a part-role, at the least, as a composer of the song/musical piece.

So, in summary, you'd expect a composer to
1) Tune the song 2) Have inputs into its arrangement

When it comes to orchestration/instrumentation, it seems to me the term "composer" is used even in cases where a separate orchestrator is identified and credited for scores. (i.e.) the tune creator with inputs into the style of arrangement is called a composer conventionally in film music terms with the understanding that a separate orchestrator/instrumentator may be employed to write the scores for specific instruments, even decide on the specific mix of instruments and decide on which instrument plays or sustains specific notes.

Given this context, let's see what our MDs do:
1. MSV -
MSV, of course, is a master tunesmith. In terms of the arrangement and orchestration, we clearly saw earlier that whatever he is, an orchestrator he is not, for he lacks the formal education to be one.
Is he an arranger? What does he contribute to the decisions on how to flesh out the composition in terms of the actual music that plays out in the interludes and BGM.
It seems to me, on evidence of inputs from his assistants and others who witnessed his composing and recording sessions, that he did have significant input into this.

We have, on the words of no less an authority than...Ilayaraja...that MSV used to decide on which instruments to be used, and what tunes they play out by humming out the tunes. (i.e) not just the pallavi and saranam tune sung by the singer but the interlude tunes to be played out by specific instruments.

To me, this is sufficient to mark him as a contributor to the arrangement, and in fact, the orchestration/instrumentation process. It does seem like he has an organic vision of the orchestration and it is only the limitations of formal education that prevent him from writing the notes out.

However, I have a question that is not sufficiently answered in my mind: discussions like bass orchestration of MSV leave me slightly baffled, since writing bass notes, to me, seems like not being a layman job, more of an orchestration intricacy, strictly to be attempted by trained professionals!

I am not sure either where composing the bass part comes - arrangement or orchestration/instrumentation. My guess is instrumentation, which is why I don't take this as disqualifying MSV from being an arranger as well. You may want to differ based on the demarcation you place between arrangement-orchestration-instrumentation in your mind.

So, yes, in my mind, MSV does qualify as a composer, if not one as complete a composer as Ilayaraja.
What you can dispute here is that MSV is responsible for the complete arrangement of the song - did he really hum out the background violin score that accompanies the pallavi in kaNgaL enGE; then again, I will file that under orchestration and ignore it as a strict requirement for me to use the term arranger for MSV.

In fact, I think I am on very shifty ground with my claim - you can easily demolish my arguments for MSV being an arranger. But I am not going to do it for you :)

2. Ilayaraja - Well, the way I have defined it, this man does everything, right down to the instrumentation. Obviously, my definition of what a complete composer does seems to have been tailor-made for this little fellow.

3. AR Rahman

In simple terms, if I accept MSV as an arranger, then Rahman is probably one, too, being as he decides down to the final mix of the sounds his songs encompass. He clearly has a vision of how to arrange the sounds available to him into a cohesive whole.

However, the disputable aspects of calling Rahman a composer, come here in a different form:
1) Aspects of the tune being contributed by a singer. It is said that often a singer is allowed to sing in a particular raga, then Rahman takes portions of it and mixes a final song. This, to me, takes away partial composing credit from Rahman to the singer
2) Rahman clearly has a lot of inputs into arranging the song from deciding the style, genres used, instruments mimicked etc. Where, again, the dispute comes is that he is said to mix final output from others - say, Naveen plays a long piece on the flute, Rahman stores it and eventually takes portions of it and mixes it in the orchestration of his song - to create a song or piece of his own. To me, this takea away his orchestrating credit, the same as MSV, with the difference being MSV is at least reputed to have decided what the instruments will play as tune and only was unable to write it out; Rahman, it seems, allows the co-composing session musician to orchestrate all by himself!

In short, if Rahman is given credit for arranging and orchestrating, MSV can very much be given the same credit. It is clear that both of them do not stand out indisputably as complete owners of their creation,say, like IR, in this context.

This is not unusual in Indian film music history either. We have heard tales of Jerry Amaldev completely taking care of arrangement and orchestration for Naushad, and on occasions contributing to tune as well. Jerry, decades later, lamented the lack of reognition for his *ocmposing* contributions to Naushad.

In general, by default, the average Indian Film MD leaves the arrangement and orchestration to others, especially in Hindi Film Music, whose history tells us that save for Salil Chowdhury, very few were complete composers. You can also see that in the arrangements and style being common for each era.
Composers like SD Burman, Shankar-Jaikishen, RD Burman seem to have had their inputs into arrangement, in the same way as MSV and ARR, as it is seen in the distinct style of arrangements one can discern in their music.

In TFM, KVM is known to have left the arrangements *completely* to Pugazhendhi so it was actually a composing duo Mahadevan-Pugazhendhi, the same as MSV-TKR.


However, what I find funny is that the said fb post asserting that ONLY IR and ARR can be called "composers", if you define composition as the complete process from tune creation down to mixing. This is not true at all for several reasons
* As we saw above, Raja is in a different league. We can only loosely argue that what Raja does in terms of complete composition is the same as MSV/ARR (I say this as a die-hard fan of MSV, someone who started out musical discussions in life in MSV's camp AGAINST Raja fans)
* If ARR is considered a composer with inputs into arrangement/orchestration, MSV is EVEN MORE OF a composer than ARR for reasons discussed above.

That is not all. In casually stating that all MDs before IR didnt have inputs into arrangement/orchestration, the said poster has erred in recording history.

It is a fact that Saluri Rajeshwara Rao was one of the earliest ones to take orchestration seriously as part of his job. He is known to have strong knowledge of arrangement/orchestration, and is said to have been one of the pioneer MDs in this regard.

The earliest MD IR refers to Khemchand Prakash is also of similar reputation.

Jerry Amaldev, when turned composer for Malaualam movies decades afer his experience with Naushad, can also be considered a complete composer for he took care of the arrangement and orchestration, too.

In conclusion, if we go for all-round contribution to the process of music-making for films, there are two names that stand tall above others in terms of complete ownership of their compositions, and unparalleled long-term success and vitality - Salil Chowdhury and Ilayaraja. Everything else is just opinion.

P.S: I'll leave you with this link, and encourage you to make your own conclusion:
https://www.facebook.com/d.imman.music/posts/432536546778511

QUOTE All songs composed,arranged,programmed,recorded and mixed by D.Imman UNQUOTE



30th April 2014 from TwitLonger

Monday, April 28, 2014

கற்றது தமிழ் படம் பற்றி dagalti யின் அருமையான விமர்சனம்

கற்றது தமிழ்" படம் பற்றி @dagalti யின் அருமையான விமர்சனம்/கருத்து/பார்வை. From Archieves. #MUSTREAD

"காரணங்கள் எல்லாம் கதையில் தான் வரும். வாழ்க்கையில் தர்க்கங்களுக்கு இடம் கிடையாது". இது கற்றது தமிழ் திரைப்படத்தில் வசனமாக வரும் மையக்கரு. கதையில் மையக்கரு தேடுவதென்பதே ஒழுங்கையும் கோர்வையையும் தேடும் மனப்பாங்கு தான். அந்த ஒழுங்கே, மூச்சுத்திணரடிக்கும் கட்டமைப்பாகவும் பார்க்கலாம். இப்படியிருக்க, வாழ்க்கையில் மையக்கரு தேடுவது என்பது மாபெரும் அபத்தம் தான்.

எல்லோருக்கும் புரிவதற்கு எளிதாக இருக்கவேண்டும் என்று வாழ்க்கைக்கு தெரிகிறதா என்ன ! அதன் பாட்டிற்கு கோர்வையற்ற நிகழ்வுகளையும், விளக்க முடியாத அழுத்தங்களையும் அடுக்கிவிட்டு விளங்கிக்கொள்ளவே முடியாத செயல்களையும் செய்வித்து சென்றுவிடுகிறது. அதை சகலோருக்கும் புரியும் வகையில் விளக்கங்கள் சொல்ல வேண்டி உள்ளது. நாளிடைவில் அந்த விளக்கங்களே நம்பிக்கைகளாக நிலைத்துவிடுகின்றன.

என் செயல்களுக்கு காரணம் தேடாதே அவற்றை உனக்கு விளக்க நான் முயலவில்லை, என்று நாயகன் பிரபாகர் சொல்லிக்கொண்டே இருந்தாலும் அதையும் மீறி அவற்றைத் தேடும் ஒழுங்குவிரும்பிகளாகவே நாம் இருப்போம். இதை மனித இயல்பு என்ற தட்டையான வார்த்தைகளால் சொல்லலாம். ஆனால், சுதந்திரம் துறந்து, ஒரு கட்டமைக்குள்ளே எதிர்பார்ப்புக்கள் வைத்துக்கொண்டுவிட்டதை "இயல்பு" என்று சொல்கிறோமே என்ற பிரக்ஞையோடு தான் சொல்ல முடிகிறது.

தன்மையில் சொல்லப்படும் கதைகளில் எப்போதுமே ஒரு ஈர்ப்பு உண்டு. வாய்ஸ் ஓவர் என்பது நாவல் வடிவத்திலிருந்து முழுவதும் திரையெழுத்தாக மாறமுடியாமல் போனதின் எச்சம் தான். இருந்தாலும் இந்தப் படத்தில் வரும் பிரமாதமான வசனங்களை வேறு எந்த வடிவிலும் போட்டிருக்க முடியாது.தன் தோழி ஆனந்தியைத் தேடி பிரபாகர் செல்லும் அந்த மகாராஷ்ட்ரா பயணத்தில், அவன் நினைப்பதை பேசியிருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்காது. அவன் நினைப்பதை நாம் கேட்பது அவன் உரையாடல்களுக்குப் பின் இயங்கும் அவன் மனப்போக்கை நமக்குக் காட்டுகின்றன.
கலைஞன் சொல்லியே ஆகவேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறான். ஆனால் அவன் செய்வது பிரசங்கம் அல்ல. பிரசங்கத்தின் நோக்கம் கேட்பவனை மாற்றுவது. கலைஞனின் நோக்கம் சொல்வது மட்டுமே, கருத்துப் பறிமாற்ம் அன்று. இதைச் சொல்லும் பொட்டுத் தெறிக்கும் வசனம் (பிரபாகரின் "வாக்குமூலத்தை" பதிவு செய்யும் வீடியோக்ராஃபர் கருணாஸ் தன் கருத்தை சொல்ல முயல, பிரபாகர் இடைமறித்துப் பேசும் வசனம்): "உன்னை ரெகார்ட் பண்ண தான் கூப்பிட்டேன், அட்வைஸ் பண்ண இல்ல"

கருணாஸ் ஏற்றிருக்கும் பாத்திரம் பார்வையாளரின் மனநிலையை/ எண்ணத்தையும் எள்ளலையும் பிரதிபலிக்க உருவாக்கப்பட்டது. இது புத்திசாலித்தனமாக கையாளப்பட்ட உத்தி. பிரபாகரின் தனது செயல்களுக்குக் சொல்லும் காரணங்களையும் "இதுக்கெல்லாம் அலட்டிக்கலாமா" என்கிற தொனியில் பேசுவது அழகாக வந்திருக்கிறது. ஒரே விஷயம் ஒருவனை கொலைக்கும் தூண்டும் ஒருவனுக்கு இயல்பாக இருக்கும் என்பதை சொல்வதிலேயே, இந்தப் படம் உச்சத்தை எட்டுகிறது.

கொலையப்பற்றிப் பேசும் பொழுது: கண்ணை மூடினால் பரவசம், கண்ணைத் திறந்ததும் அருவெறுப்பு எனற உவமை
கோபாளித்தனமாக இல்லாமல் பிரமிப்பாக இருப்பதற்கு காரணம் ஜீவாவின் நடிப்பு. புதுமுகம் அஞ்சலி, வாத்தியார் அழகம்பெருமாள் என்று கிட்டத்தட்ட அனைவரின் நடிப்புமே அப்படித் தான்.

தற்கொலைக்கு முன் கடிதம் எழுதி வைப்பது ஒரு சடங்கு என்று தொடங்கி கலக்கம் தரும் வசனம் படம் நெடுக. இவ்வள்வு சிறப்பான வசனங்களுடன் தமிழ் படம் பார்த்து பல நாட்கள் ஆகிவிட்டது. என் கணக்குப்படி மூன்றரை வருடங்கள் :P
வசனம் பேசி மாய்வதுதான் நாம் எப்போதும் செய்வதாயிற்றே, படிமங்கள். இதோ ஒரு அரிசி பதம் : சாக்பீஸோ விபூதியோ ஏறி எப்போதும் வெள்ளையாக இருக்கும் விரல்நுனியை வைத்து வாத்தியார் சடலத்தை அடையாளம் கண்டுகொண்டுள்கிறான் பிரபாகர்.

காண்பிப்பதுவே கலைஞனின் வேலை நியாயப்படுத்துவது அல்ல என்பதை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டிருக்கிறார் இயக்குனர் ராம். நியாயம் என்று நாம் கருதுபவற்றில் இருந்து ஒருவன் விலகிவிட்டதாலேயே அவன் வலி பொய்யாகிவிடுவதில்லை. ஒருவனைப் புரிந்துகொள்ள, குறைந்தபட்சம் உணர்ந்துகொள்ள, அவன் தர்க்கங்களை ஒத்துக்கொள்ள வேண்டிய அவசியம் இல்லை. இதையும், நம்மிடையே விடையில்லா கேள்விகள் உண்டு என்பதையும் ஒத்துக்கொள்ள முடியுமென்றால் இந்த படத்தை அவசியம் பாருங்கள். குறைகள் பெரிதாக தெரியாது.

இந்தப் பதிவு விமர்சனமாக அமையவில்லை. ஒரு நல்ல படத்தைப் பார்த்த உடன் தோன்றும் (எழுதப்படும்) கருத்துக்கள் அநேகமாக படத்தைப் பற்றி இருக்காது. அது நம்மேல் ஏற்படுத்தும் தாக்கத்தைப் பற்றியே இருக்கும். இந்த பதிவு அப்படி அமைந்துவிட்டது என்பதே இந்த திரைப்படத்தின் விமர்சனமாக எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

நிறைவு வர மேலும் கொஞ்சம் அசை போட வேண்டும். இப்போதைக்கு இவ்வளவு.

Friday, April 18, 2014

temporary earphones

Tweet text
Image will appear as a link